تجارب و دیدگاه‌های دانشجویان پرستاری در مورد خصوصیات مربی بالینی در ارزشیابی بالینی

مقدمه: در آموزش بالینی پرستاری، دانشجویان از نظر میزان دستیابی به برآیندهای آموزش بالینی مورد ارزشیابی قرار می‌گیرند. ارزشیابی دانشجویان اساساً بر عهده مربیان پرستاری می‌باشد. فرآیندی که همواره، هم برای مربیان و هم دانشجویان چالش برانگیز بوده است. دانشجویان به عنوان افراد تحت ارزشیابی دارای تجربیات و نقطه نظراتی در این زمینه می‌باشند که توجه به آن‌ها اهمیت به سزایی دارد. هدف از انجام این پژوهش تبیین تجارب و دیدگاه‌های دانشجویان پرستاری در ارتباط با خصوصیات مربی در ارزشیابی بالینی می‌باشد. روش: پژوهش حاضر به روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی صورت گرفته است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان ترم 4 تا 8 پرستاری دانشکده‌های پرستاری و مامایی دانشگاه‌های علوم پزشکی تیپ 1 وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در شهر تهران بودند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام شد. گردآوری داده‌ها از طریق جلسات گروه متمرکز صورت گرفت که در نهایت 40 دانشجوی پرستاری در 6 گروه متمرکز در پژوهش شرکت نمودند. یافته‌ها: طی تحلیل داده‌ها 3 درون‌مایه و 7 طبقه پدیدار شدند. درون‌مایه‌ها و طبقات استخراج شده شامل موضوعات حرفه‌ای (صلاحیت، حضور و مشارکت، مهارت بازخورد و ارزشیابی)، ویژگی‌های فردی (علاقه، احترام و حمایت) و ضرورت‌های ارزشیابی (عدالت، ارزشیابی عملی) می‌باشند. نتیجه‌گیری: تعیین چگونگی پیشرفت دانشجویان پرستاری در آموزش بالینی از نقش‌های مهم و پرچالش مربی بالینی می‌باشد. خصوصیات و رفتارهای مربی بر فرآیند یادگیری و ارزشیابی دانشجویان پرستاری در محیط‌های بالینی تأثیرگذار است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که دانشجویان دیدگاه‌های روشنی در مورد این موضوع مهم دارند. آنان تجارب و دیدگاه‌های خود را از خصوصیات مربی در ارزشیابی بالینی مورد بحث قرار داده و چالش‌هایی را که در این ارتباط با آن روبه‌رو هستند بیان نمودند. مسأله مهم این است که توجه به بیانات دانشجویان به عنوان افراد تحت ارزشیابی، به کاهش مشکلات موجود در این زمینه کمک خواهد نمود و توجه به دیدگاه‌ها و تجربیات آنان توسط افراد دست‌اندرکار آموزش بالینی و به خصوص مربیان اهمیت بسیاری دارد.